Yebo Nkosi!!

Yebo Nkosi = hallo!!

Jullie hebben even op een update moeten wachten… Maar hier is hij dan! Een week vol met ziekenhuisavonturen en een relaxte trip naar Swaziland.

Ons ziekenhuis werk bestond de afgelopen week weer met name uit meekijken met dr. Lopez. Het klinkt misschien een beetje saai al dat meekijken (en soms is dat ook wel een beetje zo) maar het blijft vooral ook erg interessant. Dr. Lopez is een dokter afkomstig uit Cuba (en daar is hij trots op!). In Cuba is hij huisarts geweest en heel wat jaren geleden is hij het avontuur naar Zuid Afrika achterna gegaan. Hier heeft hij jaren op allerlei verschillende afdelingen gewerkt en heel veel ervaring opgedaan. Nu werkt hij op de family-medicine-afdeling en werkt hij weer als een soort huisarts. Het is een enthousiaste man, die ons alles uit wil leggen en vrolijk blijft ondanks de gigantische hoeveelheid patiënten die op hem zitten te wachten of medewerkers uit het ziekenhuis die vinden dat ze voorrang hebben en een beroep op hem willen doen. Dr. Lopez gaat onverstoorbaar door: ‘I just finish the hours, not the patients.. they will kill you!’ En nadat hij dat zegt maakt hij weer één van zn grapjes waar hij zelf heel hard om moet lachen en gaat weer verder. Hij neemt de tijd voor iedere patiënt, vertelt op een paternalistische manier wat er van de patiënt verwacht wordt en neemt uitgebreid de tijd om ons van alles uit te leggen. Als we goed op zouden letten, weten we na deze zes weken niet heel wat meer over de gezondheidszorg in Zuid Afrika, maar ook over die in Cuba en spreken we een aardig woordje Spaans! Haha.

Naast meedraaien op de OPD (outpatient department = family medicine afdeling) zijn we deze week ook op bezoek geweest op de kinderafdeling. De kinderarts heeft het hier aardig voor elkaar en probeert wekelijks een academische afdelingsronde te houden om aan de hand van zijn patienten dingen uit te leggen aan de arts-assistenten. Tijdens deze ronde hebben we de eerste patiënt met Malaria gezien en ook indrukwekkende gevallen van ondervoeding. Daarnaast zagen we ook weer een 4 maanden oude baby die we de dag ervoor op de OPD hadden gezien. Deze baby had sinds 3 weken een groter hoofd en dat bleef maar groeien volgens de moeder. Het was echt indrukwekkend! Deze baby heeft een gigantische hydrocephalus met sun-downing ogen (poppen-ogen) en reageerde ook niet meer adequaat op prikkels. Wat de oorzaak hiervan is, kan alleen maar met een CT-scan achterhaald worden.. maar de CT-scan in het ziekenhuis verderop is kapot en de wachtlijst in het volgende ziekenhuis 2uur verderop is erg lang.. Op dit moment kan er dus niet veel aan gedaan worden. Erg triest.. Ook triest dat de familie pas na 3 weken naar een arts gaat.. maar laat naar de dokter gaan is hier vrij normaal.. Eerst wordt er even aangekeken, dan gaan ze naar een traditional healer en wordt er met kruiden en spreuken geprobeerd de patiënt beter te krijgen.. en als dat niet helpt dan gaan ze naar een ‘echte’ dokter. Triest…

Naast patiënten zien is een week in het ziekenhuis hier natuurlijk niet compleet zonder een strijd tussen het management en de arts-assistenten. Deze week liep het tijdens de overdracht een beetje uit de hand. Een aantal arts-assistenten waren boos omdat er salaris wordt ingehouden vanwege de staking en omdat ze het gevoel hebben dat ze niet gewaardeerd worden. Ze hebben niet het gevoel dat ze een achterwacht hebben als ze aan het werk zijn en ze voelen zich niet veilig bij een aantal ingrepen die ze moeten verrichten, terwijl ze zich hier niet capabel voor voelen. Het management is het zat dat de arts-assistenten niet op komen dagen of maar halve dagen aanwezig zijn. Dr. Chundu, de medical manager, probeert hier wat aan te doen.. Maar verandering zien de arts-assistenten niet zitten, zoals ik vorige week al schreef. Tijdens een overdracht hield een specialist de arts-assistenten de hand boven het hoofd door te zeggen dat ze op de dag van de staking wel aanwezig waren, terwijl dat echt niet zo was. En dr. Chundu werd zo boos! Ze vlogen elkaar bijna in de haren! En ja.. Renate en ik zaten toevallig net op de bank tussen hen in.. Pfff wat een actie.. Kun je het voorstellen dat tijdens een overdracht in Nederland twee specialisten bijna met elkaar op de vuist gaan?! Ik niet.. Maar wel weer een ervaring rijker!!

Vrijdag was maar een kort dagje.. om half 1 begon ons lange weekend al! Dit weekend zijn we samen met Jackie (vriendinnetje van mn zusje) en een vrienden van haar, Vanessa en Victor, naar Swaziland geweest. Op vrijdag hebben we eerst heerlijk gelunched en uitgebreid boodschappen gedaan voor het weekend. ’s Avonds hebben we mogen genieten van een heerlijke bobotie en zaterdagochtend op weg naar Swaziland. In de 4x4 van Vanessa en Victor zijn we er heen gereden. Eenmaal in Swaziland hebben we genoten van de groene heuvels en bergen en de vriendelijke mensen. En relaxed zijn we wel geworden.. want er is geen rush in Swaziland.. dus alles op zijn tijd. We sliepen in Bhive-huts, een traditionele Swazi-hut en we hebben iedere avond een echte ‘braai’ gehouden. Zondag hadden we allerlei plannen.. We zijn heel vroeg opgestaan voor een sunrisedrive en we hadden een moutainbiketocht geboekt. Helaas begon het zaterdag op zondagnacht ontzettend te onweren en ging dat zondagochtend nog even door. We stonden dus om 4.30u naast ons bed, maar geen sunrisedrive voor ons en om 9.30u ook geen moutainbiken voor ons. Even balen was dat wel! Maar we hebben het er beste van gemaakt. Ik heb heel wat souvenirtjes gekocht en aan het eind van de middag was het weer al heel wat beter. We zijn toen nog een culture tour gaan doen. Samen met Stew, onze gids, zijn we naar een swazi-dorp in de buurt gereden. Onze gids gekleed in een kleedje en met een stok liet ons kennismaken met de bewoners. De bewoners van het dorp bestonden met name uit weeskinderen en hun chief. De chief, een vrouw, zorgt voor 327 weeskinderen waarvan de ouders waarschijnlijk aan HIV/aids zijn overleden. Een deel van deze kinderen heeft voor én met ons gezongen en gedanst. En jullie weten hoeveel ik van dansen hou.. dus ook mijn voetjes gingen van de vloer! Daarnaast werden nog wat traditionele gebruiken en werkzaamheden getoond. Het was allemaal misschien wel wat touristisch.. maar het was een mooie ervaring en voor het dorp toch een manier om geld binnen te halen om eten te kopen voor al deze kinderen. De volgende dag was alweer de laatste dag van het lange weekend en die begon heel vroeg! Ook die dag stonden we om 4.30u naast ons bed om de sunrise te gaan bewonderen. Met een jeep werden we naar een bergtop gereden en hebben we daar kunnen genieten van een prachtige zonsopgang!! Het uitzicht over de vallei was prachtig!! In de vallei lagen de wolken en klaarde het langzaam op en boven de wolken zag je alle bergen met de prachtige kleur lucht en de opkomende zon.. Een wauw-momentje!! De rest van de dag zijn we nog naar een glasfabriek en een stuwmeer gereden waar we relaxed gelunched hebben. Daarna weer richting Zuid-Afrika!! Het weekend zat erop!

Helaas kreeg Renate bij de grens van Swaziland niet een nieuw visum. Renate heeft namelijk bij aankomst in Zuid Afrika een visum voor één maand gekregen en zou per 1 oktober dus uit het land moeten zijn. Het is vreemd, want een normaal touristenvisum is 3 maanden.. Dus waarschijnlijk is er gewoon een foutje gemaakt.. We hoopten alleen dat ze bij grensovergang van Swaziland naar Zuid-Afrika dus weer een nieuw visum zou krijgen… maar dat was niet zo. We moesten dit maar regelen bij Home Affairs.. Kun je het voorstellen.. bij ‘de gemeente’ in een stadje in Zuid-Afrika je visum regelen.. het hoort zo, maar je weet meteen dat dat garant staat voor lang wachten… Van de artsen in het ziekenhuis moesten we van dinsdag dan ook maar onze ‘Home Affairs day’ maken, het zou ons in ieder geval genoeg studietijd opleveren.. Gelukkig wist de eigenaar van ons guesthouse nog wel wat contacten aan te halen en belde hij ons net voordat we bij Home Affairs waren. Hij wist ons precies te vertellen bij wie en waar we moesten zijn en we moesten zeker niet in de rij gaan wachten.. Zo gezegd, zo gedaan.. en binnen 20 minuten stonden we weer buiten. Renate een bewijs van haar goede visum rijker! En wij nog een heerlijke vrije (studie)dag voor de boeg! We hebben dus genoten van een lunch in de zon, maar ik heb ook heel netjes nog een presentatie voorbereid die we morgen moeten geven!

En dan nog het goede nieuws!!! Onze registratie is EINDELIJK rond!! We zijn nu dus officieel vrijwilliger en mogen nu hopelijk zelf wat dingen gaan ondernemen. Daarnaast is dr. Lukac ook terug van vakantie. Hij is in principe onze begeleider hier en heeft meteen een plannetje gemaakt wat we allemaal nog zouden moeten zien! Zo zijn we vandaag naar de HIV / TBC kliniek geweest, gaan we volgende week naar een ander ziekenhuis en gaan we nog een prive kliniek bezoeken.. Heel wat plannen.. maar daarover meer bij de volgende update!!

Nu is er weer genoeg leesvoer voor jullie! Geniet ervan! En ik vind alle berichtjes die jullie sturen echt heel lief, fijn en leuk om te lezen!!

X Sanne